การศึกษาความต้องการจำเป็นในการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโดยใช้ชุมชนเป็นฐาน เพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียนระดับประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ -
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นในการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโดยใช้ชุมชนเป็นฐาน เพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียนระดับประถมศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหาร และครู จำนวน 387 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างใช้ตารางสำเร็จรูปของ Krejeie and Morgan และสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็น แบบสอบถาม มาตรประมาณค่า 5 ระดับ สภาพที่พึงประสงค์มีค่าความตรงเชิงเนื้อหาอยู่ระหว่าง 0.80 - 1.00 มีค่าอำนาจจำแนกตั้งแต่ .309 -.858 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.970 ส่วนสภาพที่เป็นจริงในปัจจุบัน มีค่าความตรงเชิงเนื้อหาอยู่ระหว่าง 0.60 - 1.00 มีอำนาจจำแนกตั้งแต่ .410 - .849 ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.973 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็นแบบปรับปรุง
ผลการวิจัย พบว่า สภาพปัจจุบันในการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโดยใช้ชุมชนเป็นฐาน อยู่ในระดับปานกลาง สภาพที่พึงประสงค์อยู่ในระดับมาก และความต้องการจำเป็นในการพัฒนา (PNImodified) โดยภาพรวม มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 0.35 แสดงว่ามีความต้องการจำเป็นในการพัฒนา เรียงลำดับ ดังนี้ 1) การจัดระบบข้อมูลนักเรียนอย่างเป็นระบบ 2) การให้คำปรึกษาและแนะแนวอย่างต่อเนื่อง 3) การคัดกรองและเฝ้าระวังความเสี่ยงของนักเรียน
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ อุ่นจิตต์. (2565). การมีส่วนร่วมของชุมชนกับโรงเรียนในการส่งเสริมพฤติกรรมเชิงบวกของนักเรียนระดับประถมศึกษา. [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
ธิตินัดดา สิงห์แก้ว. (2562). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการดูแลช่วยเหลือนักเรียนระดับประถมศึกษา. [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระมหาฐิติวัสส์ ฐิติวฑฺฒโน (หมั่นกิจ) และคณะ. (2568). การมีส่วนร่วมของชุมชนกับสถานศึกษาในการพัฒนาเยาวชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
พระมหาฐิติวัสส์ ฐิติวฑฺฒโน (หมั่นกิจ) และคณะ. (2568). รายงานการศึกษาความปลอดภัยของนักเรียนในยุคดิจิทัล: กรณีศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 6 (รายงาน). นครราชสีมา: ผู้จัดพิมพ์/หน่วยงานที่จัดทำ.
สำนักแนะแนวและการให้คำปรึกษา. (2561). แนวทางการดำเนินงานแนะแนวในสถานศึกษา. สำนักปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). แนวทางการดำเนินงานระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2566–2570 (น. 31–41). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2559). การประกันคุณภาพการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). การประเมินทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรอุมา บุตรพรม. (2560). การพัฒนารูปแบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนโดยใช้การมีส่วนร่วมของชุมชนในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Brenner, M. E., & Parks, A. N. (2017). Qualitative research in education. Routledge.
Elizabeth, H., Gomez, R., & Park, K. (2024). Effective student data systems for community-based schools. Harvard Education Press.
Penalber, E. L. (2005). The effectiveness of Student Support Services at a research extensive university in the South (Doctoral dissertation, Louisiana State University). https://doi.org/10.31390/gradschool_dissertations.215. (repository.lsu.edu)
Epstein, J. L. (2011). School, family, and community partnerships: Preparing educators and improving schools (2nd ed.). Routledge.
G.R.A.D. Partnership. (2023). Early warning systems for equitable student success. https://www.gradpartnership.org Organisation for Economic Co-operation and Development. (2020). Strengthening the impact of education research. OECD Publishing.
Suryadi, A. (2020). The role of data management in improving student support systems. Journal of Education and Data Science, 8(2), 45–58.
UNESCO. (2019). Education for sustainable development: Learning objectives. Paris: UNESCO.
UNESCO. (2020). Global education monitoring report 2020: Inclusion and education. Paris: UNESCO.
UNICEF. (2022). Reimagining education: Solutions for the learning crisis. New York: UNICEF.
Warren, S. R. (2005). Using data to improve student achievement. Corwin Press.
World Bank. (2021). Improving education outcomes through data systems. Washington, DC: The World Bank.
Miller, J. P. (2007). The holistic curriculum (2nd ed.). University of Toronto Press.
von Bertalanffy, L. (1968). General system theory: Foundations, development, applications. George Braziller. Google Books.
