การปรับพฤติกรรม

Main Article Content

ลักขณา สริวัฒน์

บทคัดย่อ

        บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเสนอแนวคิดและวิธีการปรับพฤติกรรมของบุคคลโดยเฉพาะนักเรียนนักศึกษา ซึ่งเป็นวิธีการทางจิตวิทยาประเภทหนึ่งที่นำแนวคิดของนักจิตวิทยากลุ่มพฤติกรรมนิยมมาใช้ในการเปลี่ยนบุคคลที่มีพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ให้เป็นบุคคลที่มีพฤติกรรมพึงประสงค์ การปรับพฤติกรรมเป็นการนำแนวคิดจากทฤษฎีการเรียนรู้มาประยุกต์ใช้อย่างเป็นกระบวนการ เพื่อช่วยเพิ่มศักยภาพ ความสามารถ ความเป็นตัวตนของตัวเอง และเพิ่มขีดของความสามารถในการควบคุมตนเองของบุคคลด้วยวิธีการปรับพฤติกรรมซึ่งประกอบด้วยเทคนิคต่างๆ ได้แก่การใช้การเสริมแรงทางบวก, การให้ข้อมูลย้อนกลับ, การใช้เบี้ยอรรถกร, การใช้การลงโทษ, การใช้การหยุดยั้ง และการควบคุมตนเอง และเทคนิควิธีการทั้งหมดนี้ใช้ได้ทั้งลักษณะของการปรับพฤติกรรมของบุคคลด้วยตนเอง และลักษณะของการให้บุคคลอื่นปรับพฤติกรรมให้        โดยมีขั้นตอนการปรับพฤติกรรมตามลำดับคือ 1) กำหนดพฤติกรรมเป้าหมาย 2) รวบรวมและบันทึกข้อมูลเส้นฐาน 3) วิเคราะห์พฤติกรรม 4) กำหนดสิ่งที่มีศักยภาพเป็นตัวเสริมแรง 5) วางแผนและดำ เนินการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขผลกรรม และ 6) ประเมินประสิทธิภาพของการดำเนินการปรับพฤติกรรม

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สริวัฒน์ ล. . (2024). การปรับพฤติกรรม. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา, 11(2), 7–16. สืบค้น จาก https://so20.tci-thaijo.org/index.php/JAD/article/view/240
ประเภทบทความ
Research Article

เอกสารอ้างอิง

ลักขณา สริวัฒน์. (2554). จิตวิทยาในชั้นเรียน. ขอนแก่น: ขอนแก่นการพิมพ์.

สมโภชน์ เอี่มมสุภาษิต. (2556). ทฤษฎีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Eddy, W.B. (1981). Public Organization Behavior and Development. Cambridge, Massachusetts:Winthrop Publishers, Inc.

Meichenbaum, D. (1977). Cognitive-behavior Modification: An integrative approach.New York: Plenum Press.

Mikulas, W.L. (1978). Behavior Modification. New York: Harper and Row.