ผลของการฝึกปฏิบัติโปรแกรมการเจริญสติ-สัมปชัญญะเพื่อพัฒนาความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรคของพยาบาลโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรคของพยาบาลกลุ่มทดลองระหว่างก่อนและหลังการฝึกปฏิบัติโปรแกรมการเจริญสติ-สัมปชัญญะ 2) เปรียบเทียบความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรคของพยาบาลกลุ่มทดลองที่ได้รับการฝึกปฏิบัติโปรแกรมการเจริญสติ-สัมปชัญญะกับพยาบาลกลุ่มควบคุมที่ได้รับโปรแกรมข้อสนเทศธรรมศึกษา 3) เปรียบเทียบความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรคของพยาบาลกลุ่มทดลองหลังการฝึกปฏิบัติโปรแกรมการเจริญสติ-สัมปชัญญะกับระยะติดตามผล 4) ศึกษาความคิดเห็นของพยาบาลโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์สภากาชาดไทยต่อการฝึกปฏิบัติโปรแกรมเจริญสติ-สัมปชัญญะในกลุ่มทดลอง กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ พยาบาลโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทยจำนวน 70คนซึ่งมีความสมัครใจในการร่วมโครงการวิจัย โดยสุ่มกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มทดลองเข้าอบรมโปรแกรมการเจริญสติ-สัมปชัญญะ จำนวน 35 คน และกลุ่มควบคุมได้รับโปรแกรมข้อสนเทศธรรมศึกษา จำนวน 35 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยโปรแกรมการเจริญสติ-สัมปชัญญะ แบบวัดความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรคและ แบบวัดความคิดเห็นต่อการฝึกปฏิบัติโปรแกรมเจริญสติ-สัมปชัญญะ มีความเที่ยงของแบบวัดความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรค เท่ากับ .93 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที่

ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1) หลังการทดลองพยาบาลกลุ่มทดลองมีความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรค สูงขึ้นกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ. 01 2) หลังการทดลอง พยาบาลกลุ่มทดลองมีความสามารถในการเผชิญปัญหาและฟันฝ่าอุปสรรคสูงกว่าพยาบาลกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 3) พยาบาลกลุ่มทดลองหลังการทดลองและระยะติดตามผล 3 สัปดาห์มีความสามารถในการเผชิญปัญหาและฟันฝ่าอุปสรรคแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5 และ 4) ความคิดเห็นของกลุ่มทดลองต่อการฝึกปฏิบัติโปรแกรมเจริญสติ-สัมปชัญญะอยู่ในระดับมาก